Je krijgt per post opeens een ongevraagd ‘cadeautje’ of product toegestuurd van een bedrijf. Deze verkoper verplicht jou vervolgens om te betalen. Ben je daartoe verplicht?
Bedrijven proberen op deze slinkse manier geld te verdienen zonder dat jij als consument vraagt om een product toegestuurd te krijgen. Vaak betalen consumenten om verdere problemen of dreigende incasso’s te voorkomen.
Het ongevraagd een product toegestuurd krijgen, wordt in de wet ‘ongevraagde toezending’ genoemd. Ook wordt de term ‘inertia selling’ hier wel eens voor gebruikt.
In de wet (artikel 7 van boek 7 van het Burgerlijk Wetboek) is bepaald dat voor een consument geen verplichting ontstaat om te betalen voor een ongevraagde levering van een product. Je hoeft dus niet te betalen en mag het product houden. Er komt geen overeenkomst tot stand. Betaal je wel? Dan wordt dat gezien als acceptatie en komt er wel een overeenkomst tot stand. Kortom: als je als consument geen reactie geeft aan het bedrijf, wordt dit niet gezien als acceptatie. Als je dus niet reageert, mag je het product gratis houden.
Onlangs speelde zich een casus af over ‘ongevraagde toezending’ die uiteindelijk aan de rechter is voorgelegd.
Een schoolfotograaf maakt foto’s van leerlingen. Zoals gebruikelijk overhandigt hij deze foto’s aan school. De school deelt deze foto’s vervolgens uit aan de leerlingen om deze thuis te laten zien, samen met een bestelformulier en een retourenveloppe. De ouders of verzorgers van de leerlingen kunnen dan beoordelen of zij de foto’s willen houden of willen teruggeven. Willen de ouders of verzorgers de foto’s niet houden? Dan kunnen zij de foto’s kosteloos retourneren aan de schoolfotograaf. Als de foto’s niet geretourneerd wordt, moet er een bedrag van ruim € 15,00 worden betaald.
Een moeder van een leerling had besloten om de foto’s niet te retourneren, maar ook niet te betalen. De schoolfotograaf stapte vervolgens naar de rechter en eiste dat de moeder alsnog zou betalen.
De schoolfotograaf zegt dat door het niet reageren van de moeder (betaling, terugzending of iets anders) als acceptatie gezien moet worden met als gevolg een betalingsverplichting. De rechter oordeelde dat dit in strijd is met het hierboven genoemde artikel en heeft de moeder in het gelijk gesteld.
Zoals hierboven omschreven, wordt het niet reageren naar het bedrijf niet gezien als acceptatie. Conclusie: de moeder hoeft niet te betalen voor de foto’s en mag de foto’s houden.
Lees hier de gehele uitspraak:http://bit.ly/2dfXphT Heb jij ook een product ontvangen zonder dat jij erom gevraagd hebt en verplicht het bedrijf jou telkens te betalen? En kom jij er met het bedrijf niet uit?
Neem dan snel geheel vrijblijvend en gratis contact op met Geen Bezwaar.
